همیشه از تو میخونم، توو شبای بی ستاره تویی ماه آسمونم، همیشه در انتظارم، جمعه ها رو میشمارم، به جز دیدن رخ تو دیگه حاجتی ندارم.
بیا ای دلبر دلها مانده ام من تک و تنها، تووی این شبای تاریک مونده ام اسیر غم ها.
وای از این غم زمونه، زندگی بی تو خزونه، همیشه این دل غمگین، تو رو میگیره بهوونه.
گل پاک و نازنینم، به خدا که دل غمینم، تو بیا ای گل نرگس، ای امام آخرینم...

بغض آسمون شکسته، دیده ها غمگین و خسته، از فراق گل نرگس، دل به انتظار نشسته.
آسمونم بی ستاره، شب من سحر نداره، نفس باد صبا کی، خبر از مهدی میاره؟
تووی عصر پرگناهی، ندارم یه تکیه گاهی، تووی ظلمت شبانه نه ستاره و نه ماهی.
دل من به غم اسیره، جمعه ها دلم میگیره به خدا از این جدایی دل من داره میمیره...

از قلب من یه پنجره وا کن به پنجره فولاد؛ من دل دادم دل منو پیدا کن توو صحن گوهرشاد. من غلامتم تو مولایی، من هلاکتم تو لیلایی، من کوچیکتم تو آقایی، تو آقایی...
کبوترم؛  ولی پی آب و دونه نیومدم، تو رو میخوام، میدونی که بی بهوونه نیومدم.
از لطف تو دوباره میبینم دلم توو ایوونه، خوب میدونم تووی حرمت امشب یه دنیا مهمونه، باز اومدم  توو سایهء پناه تو امام رضا، برام بسه یه گوشهء نگاه تو امام رضا.
من به دام تو تا افتادم در کنار تو چه آزادم من آهوی تو، تو صیادم، تو صیادم...
جا خوش کرده نگاه من کنج تالار آیینه، چشم قلبم گوشهء رواق تو بهشت رو میبینه.
همه میگن زائر تو خدایی زائر خداست، باب الجواد راه ورودی ما به دل شماست. بی عناییت زمین گیرم، از کسی حاجت نمیگیرم، بی شفاعتت نمیمیرم، نمیمیرم، نمیمیرم...

بس است دوری و هجران رهی نشانم ده
برای طی مسیرت ز نو توانم ده
میان روضهء مادر برای یک دفعه
نخی ز شال عزایت، تو ارمغانم ده

----------------------------- 

به شهر فاطمیه با صدای گریهء مهدی
سروده های دل من پر از حرارت و گرماست 

بندهء من

تو هنگامی که به نماز می ایستی من چنان گوش به سخنانت می دهم که گویی همین یک بنده را دارم ولی تو چنان غافلی که گویی صدها خدا داری.

  اگر آنان که از من روی بر می تافتند میدانستند که چقدر مشتاقشان هستم، هر آن از شوق جان میباختند.